گفته می‌شود که تیرانداز یک «مانیفست» ۱۸۰ صفحه‌ای منتشر کرده که در آن از اعتقادات برتری‌طلبانه سفیدپوستان سخن گفته است. او در متن مملو از نفرتش، مهاجران و سیاهپوستان را به عنوان «جانشین» سفیدپوستان محکوم کرده است. این تصور که سفیدپوستان در حال اشغال کردن جای سفیدان هستند، اخیراً از حاشیه سیاست افراط‌گرایان راست به جریان اصلی سیاست حزب جمهوریخواه منتقل شده است. تاکر کارلسون، چهره شاخص فاکس‌نیوز به محبوب شدن این ایدئولوژی کمک کرده است. لفاظی‌های حزب جمهوریخواه، که مصرانه ورود مهاجران به مرزهای جنوبی را یک «تهاجم» توصیف می‌کند هم به این روند کمک کرده است.
تیرانداز نژادپرست بوفالو، حمله شرورانه خود را این‌طور منطقی جلوه داده که توطئه‌ای بزرگ و ترسناک برای جایگزین کردن سفیدپوستان با سیاهپوستان جریان دارد. مانیفست او مملو از الگوهای رفتاری نژادپرستانه در مورد سیاهپوستان امریکایی است.
به نظر می‌رسد که او سعی دارد عمل وحشیانه خودش را زیر پوشش نوعی پیچیدگی فکری توجیه کند، اما پست‌های پرتناقض این تیرانداز، پر از کلیشه‌های معمولی و پیش پاافتاده در مورد سیاهپوستان است که آن‌ها را از نظر ژنتیکی پست‌تر و مستعد جنایت توصیف می‌کند. تیرانداز ادعا می‌کند از همان برتری‌گرای سفیدپوستی الهام گرفته که ۵۱ نمازگزار را در سال ۲۰۱۹ در مسجدی در کرایست‌چرچ نیوزیلند به قتل رساند. تیرانداز کرایست‌چرچ نیز از کشتار خودش فیلمبرداری می‌کرد و از خود چندین صفحه مانیفست به جا گذاشته بود. اما با وجود تمام الهامات ادعایی تیرانداز بوفالو از قتل عام کرایست‌چرچ، به نظر می‌رسد که اقدامات او عمدتاً در عقده‌هایی ریشه دارد که مربوط به داخل امریکا است. او با جست‌وجوی کد پستی، به دنبال جایی گشته که بیشترین جمعیت سیاهپوست در آنجا بوده‌اند، طوری که «تا حد امکان سیاهپوستان بیشتری را بکشد.»
تیراندازی‌های دسته‌جمعی که زمانی شگفت‌انگیز و قابل توجه بود، با پس‌زمینه زندگی در امریکا آمیخته شده است. از ماه ژانویه، امسال، تقریباً ۲۰۰ تیراندازی با حداقل چهار قربانی در هر تیراندازی اتفاق افتاده است. گزارش آژانس دولتی امریکا نشان می‌دهد که از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰، نرخ کلی قتل با سلاح گرم نزدیک به ۳۵ درصد افزایش یافته است. قتل‌عام بوفالو نه تنها به دلیل تعداد کشته‌شدگان بلکه به دلیل ماهیت سیاسی این حمله برجسته است. این را باید در چارچوب عادی‌سازی فزاینده نژادپرستی و خشونت سیاسی در ایالات متحده نگریست. اگر دیلن روف، نژادپرست سفیدپوست که در ژوئن ۲۰۱۵، ۹ نفر از اعضای سیاهپوست را در کلیسای اسقفی متدیست آفریقایی امانوئل به قتل رساند، به جشن تولد نژادپرستی در اوج ریاست جمهوری ترامپ منجر شد، تیرانداز بوفالو نمادی از اثرات دامنه‌دار آن است. «روف» که تیرانداز بوفالو در مانیفست خود از او به عنوان «مبارز آزادی» نام برده، خودش هم مانیفستی نوشته که مملو از ایده‌های آشفته است و جنایت علیه سیاهان را به زوال زندگی سفیدپوستان در ایالات متحده پیوند می‌دهد.
تیرانداز بوفالو در مانیفست خود می‌نویسد: «سیاهپوستان برجسته شده‌ترین نژاد در ایالات متحده و بسیاری از کشورهای غربی هستند، ولی به‌رغم این وضع، می‌گویند که مظلوم‌ترین هستند. به کدام نژاد دیگر تریلیون‌ها دلار پول مالیات‌دهندگان سفید داده می‌شود تا به سمت موفقیت بروند، ولی بعد از شکست خوردن، بازهم پول بیشتری می‌خواهند؟ کدام نژاد دیگر به طور فعال جوامع خود را مانند آن‌ها نابود می‌کند؟»‌این دیدگاه‌ها، شبیه نظرات ترامپ است که در تابستان ۲۰۱۹ در توئیتر درباره الیجا کامینگز، نماینده فقید کنگره امریکا از منطقه اکثراً سیاهپوست بالتیمور نوشت: «چرا این همه پول به منطقه الیجا کامینگز ارسال می‌شود؟ این بدترین و خطرناک‌ترین منطقه در سراسر ایالات متحده است. هیچ انسانی دوست ندارد آنجا زندگی کند. این همه پول کجا می‌رود؟ چقدر دزدیده شده است؟»
چندین دهه است که زندگی سیاهان به یک کالای قابل عرضه بدل شده است. بوفالو، یکی از فقیرترین شهرهای کشور است و فقر هم در محله‌هایی متمرکز شده که بیشترین جمعیت سیاهپوست در آن زندگی می‌کنند. نژادپرستی در بوفالو فقط به شکل برتری‌طلبی سفیدپوست نوجوانی ظاهر نشده که سیاهپوستان را در یک فروشگاه مواد غذایی به قتل می‌رساند، بلکه در سیاست‌هایی مشهود است که تشویق به سرمایه‌گذاری نکردن در مدارس دولتی می‌کنند که دانش‌آموزان سیاه‌پوست در آن درس می‌خوانند؛ در ناکامی در توسعه سیاست‌های مربوط به مسکن مقرون‌به‌صرفه دیده می‌شود و همچنین در تحمیل مستمر هزینه‌ها و جریمه‌هایی معلوم است که به‌طور نامتناسبی بر ساکنان سیاهپوست تأثیر می‌گذارد.
منبع: نیویورکر (۱۵ مه ۲۰۲۲)

منبع: جوان آنلاین

انتهای خبر/